De kracht van samen

Op het moment dat Corona uitbrak heb ik gepleit om elkaar te helpen. Hetzelfde deed ik toen de oorlog in Oekraïne uitbrak. Nu doe ik dat weer. Waarom, want er is toch momenteel niet iets groots dat ons zo direct raakt? Jawel, dat is er naar mijn mening wel. Ik merk dat we sinds de Coronacrisis juist individueler zijn geworden. Ik hoor en merk dat mensen juist meer bezig zijn met zichzelf dan ooit voor die crisis. Ik zie en hoor ook, dat mensen het mentaal zwaar hebben. Daarbovenop komt te vaak voor dat zij het ook financieel zwaar hebben. De lonen zijn inmiddels wel gestegen, maar de kosten voor levensonderhoud blijven dat ook doen. Het is dus volgens mij niet zo een vreemd gevolg, die individualistische mentaliteit. Daar komt nog bij, dat we in 2021 geleerd, maar bovenal gevoeld, hebben om minder sociaal te doen. Het lijkt een patroon te worden, een cirkel, waarin we waarschijnlijk ongewild zijn terechtgekomen.

Als we dit patroon blijven volgen, dan denk ik dat de verbinding met, het begrip voor en de genegenheid naar elkaar, voor de mensen die niet vallen binnen jouw directe cirkel van relaties, steeds meer afbrokkelt. Dit gaat ongemerkt tot het moment dat je het vreselijke gevolg ontdekt. Nu is het nog niet te laat en ik heb altijd geleerd, voorkomen is beter dan genezen.

Voor iedereen die de individualisering of het patroon (deels) herkent, laten we de volgende stap zetten naar erkenning daarvan. Om vervolgens door te sjezen naar het doorbreken van het patroon. Als we dit samen doen, dan bereiken we resultaat. Er hoeft geen angst te zijn om je eigen ‘ik’ daarbij te verliezen, want de kracht van samen is de kracht van ieder individu: jij en ik.

Met vriendelijke groet,

Kimberley Valentien
Voorzitter VBA