Bert Gijsberts

Hij heeft een bekende naam én is een bekend gezicht in Almere, maar ook ver daarbuiten. Jarenlang was Bert Gijsberts actief in zijn eigen onderneming, maar ook in verschillende politieke en bestuurlijke functies. Totdat in 2014 een ziekte zijn werk en privéleven dwarsboomde. Voor Almere Zaken reden om het gesprek aan te gaan met Bert Gijsberts en hem te vragen hoe het nu met hem gaat en waar hij zich momenteel mee bezighoudt.

“Het gaat boven verwachting goed met me,” vertelt een opgewekte Bert Gijsberts. “Mijn gezondheid is momenteel stabiel en ik ben weer lekker in de benen, letterlijk en figuurlijk.” Gijsberts is in Almere met name bekend door het groenbedrijf Boogaart, waar hij in 1986 directeur en mede-eigenaar van werd. Dit deed hij 30 jaar, tot in december 2016 Boogaart Almere Infragroep werd overgenomen door De Eijk Groep. Maar Gijsberts deed meer. Zo was hij secretaris van de VVD Almere van 1998-2003 en in de jaren 2012 tot en met 2015 gedupeerde voor de provincie Flevoland. Hier was Gijsberts onder meer verantwoordelijk was voor de beleidsterreinen Almere 2.0, windenergie, duurzaamheid, ruimtelijke ordening en faunabeheer.

Ziekte

Een drukbezette en betrokken Almeeerder, die zich met hart en ziel inzette voor Almere en haar bewoners. Maar een ziekte gooide roet in het eten. Gijsberts vertelt: “Het begon in 2014 met vermoeidheid. Maar dat vond ik eerst niet gek. Het was hard werken als gedeputeerde, lange weken waarin ik 80 tot 90 uur werkte. Je leeft van afspraak naar afspraak. Maar ook fantastisch om te doen, omdat je echt iets kunt bereiken vanaf die bestuurlijke rol. Je kan dingen waarmaken. Maar de vermoeidheid werd erger, ik ging ook steeds slechter lopen. In 2015 werd ik niet herkozen als gedeputeerde en ging het met mijn gezondheid steeds slechter. Als ik ergens een afspraak had en uit de auto naar binnen liep, moest ik na die paar stappen bij de balie binnen al even leunen om weer op krachten te komen. Dan nam ik de lift, want traplopen lukte ook niet meer. Mijn vrouw stuurde me toen naar de dokter.”

Laatste poging

De artsen sloegen direct alarm op de klachten van Gijsberts. Er werden verschillende diagnoses onderzocht, van een burn-out tot reuma. “Ik kreeg prednison in de hoop me snel weer op de been te krijgen, maar ik werd alleen maar zieker. Daarop hebben ze me doorverwezen naar een artsenteam in het AMC in Amsterdam. Ik had toen zelfs geen gevoel meer in mijn onderbenen en kon niet meer uit bed komen zonder een rolstoel. Inmiddels was het oudjaarsdag 2015 en kreeg ik te horen van de artsen dat ze het niet meer wisten. Er was geen diagnose te vinden, ze zaten met hun handen in het haar. Als laatste poging werd chemotherapie geopperd. Ten einde raad besloot ik dit te proberen. Dat was heftig. Ik heb bijna een jaar thuiszorg gehad, twee keer per dag, voedsel tot me nemen lukte niet meer. Ik was toen de moed echt kwijt, het ging zo slecht en wist niet hoe ik verder moest. Maar langzaamaan krabbelde ik weer op.”

Omdenken

Gijsberts ontving van zijn vrouw en vier zonen veel steun in deze periode. “Ik heb geluk dat ze, naast heel liefdevol, ook vrij zakelijk en hard kunnen zijn. Ze wezen me erop dat ik moest gaan kijken naar wat ik nog wel kon en leerden me positiever te gaan kijken naar het leven. Dat is voor mij echt een omdenk-proces geworden. Zo dacht ik niet langer: wat voor ziekte heb ik? Maar draaide ik het om naar: ik weet welke ziektes ik zeker níét heb. Er zijn zoveel onderzoeken geweest, alles is uitgesloten, wie kan dat nou zeggen? Deze verandering heeft me ontzettend geholpen. Ik wilde weer mensen zien en begon ook weer wat actiever te worden. In 2016 kon ik terecht bij De Trappenberg, het revalidatiecentrum. Daar heb ik opnieuw leren lopen. Je wordt dan met de rolstoel in het zwembad gehesen en vanuit het water leer je opnieuw lopen. Ik was zo blij dat ik weer wat kon, want eigenlijk leef ik in reservetijd.”

Evenwicht

Omdat het beter ging met de gezondheid van Gijsberts, besloot hij zich weer te wijden aan nieuwe taken. Van 2016 tot 2019 werd hij programmamanager bedrijfsleven voor Floriade. “Omdat ik zo lang ondernemer ben geweest en ook bestuurlijke ervaring had, was dit koren op mijn molen. Maar uiteindelijk werd het toch te zwaar, de drukte en de deadlines zorgden ervoor dat ik mijn evenwicht letterlijk en figuurlijk kwijtraakte en ik besloot daarom alleen nog een aantal adviserende functies uit te oefenen. Hierbij kan ik mijn eigen agenda bepalen en dat soort voor de balans die nodig is. Sinds 2019 ben ik ook helemaal medicijnvrij. Dat is geweldig, zeker nadat ik zes maanden lang de chemo-tabletten heb gehad. Dat ik niks meer gebruik qua medicijnen, is een enorme overwinning voor me. “

Vakgebied

“Ik heb nu echt een goede balans tussen rust en binding houden met mijn vakgebied. Ik heb nog een aantal adviesfuncties op nationaal niveau. Zo ben ik gespreksleider bij Bodemsanering Nederland en neem ik deel aan de Klankboordgroep Bodemambassadeurs. Hier kan ik mijn expertise en betrokkenheid blijven inzetten, zonder mee te moeten gaan in de mallemolen van overvolle agenda’s. Ik probeer dat ook door te geven aan mijn vier zonen. Toen ik in 2016 mijn bedrijf verkocht, hebben we ook gesproken over een overname, maar een eigen bedrijf is ook veel werk en geeft onzekerheid. Eén van mijn zoons werkt nog in het bedrijf, en de anderen zitten wel in het vakgebied, maar wilden het niet overnemen. Zelf kom ik uit een boerenbedrijf, we hebben altijd geleerd dat samenwerken met familieleden geen garantie is voor succes. Ik denk dat ze hierin de juiste beslissing hebben genomen, dat geeft mij ook rust.”