Ford Mustang Mach-E: Mustang zonder hoefgetrappel

Een Ford Mustang die in alle rust, zonder hoefgetrappel over de weg zoeft. Nou ja, zonder die kenmerkende diepe roffel van een gigantisch achtcilinder motorblok dan. De Mustang Mach-E heeft namelijk elektrische aandrijving. Het idee is even wennen, maar het resultaat is niet verkeerd…

Ook Ford maakt de transitie naar elektromobiliteit. En rap ook, want ze zijn links en rechts gepasseerd door grote autoconcerns als Volkswagen. En uit eigen land bijvoorbeeld door Tesla. Ze moeten een inhaalslag maken en dat doen de Amerikanen goed. Intrigerend detail is de ‘blue oval’ een partnerschap aangaat met de Duitse Volkswagen Goup. Lees: modellen op basis van hetzelfde (MEB) platform dat onder de ID.3 en ID.4 verstopt zit. Slim.De eerste klap is een daalder waard. De primeur is voor de nog geheel zélf ontwikkelde Mustang Mach-E. Die lift mee op het stoere imago van achtcilinder krachtpatsers. Grappig: er staat nergens Ford op de auto. Alleen het iconische beeldmerk van de dravende mustang. Verder berust elke overeenkomst op toeval...Met de Mach-E heb je een boel bekijks, maar hoor je ook over Mustang-liefhebbers die er vlekken van in de hals krijgen. Tja, de tijd staat niet stil en brandstof slobberende achtcilinders zijn een uitstervende levensvorm. En deze elektrische nazaat verkoopt kort na zijn lancering al beter dan de muscle car!

Andere koek

Toegegeven, het is even wennen. Een batterij-elektrische Mustang. Maar ach, zelfs Porsche heeft die afslag al genomen, is het ook begrijpelijk dat Ford zijn auto via die ‘galopperende paarden’ slim onder de spotlights van media en koperpubliek schuift. De Amerikanen pakken in meerdere opzichten stevig door. Zijn hele concept straalt ‘toekomst’ uit. Afgezien van – misschien – de karakteristieke achterlichten doet niets aan de oer-Mustang denken. De designers tekenden een SUV-achtig koetswerk met een sportief strak aflopende daklijn. Grappig detail: je opent de deur met naar keuze met een druk op de toets, een smartphone of een half verborgen pincode op de raamstijl. Een ander kenmerkend detail is de ‘frunk’ voorin: een extra laadruimte van bijna 140 liter op de plek waar je ooit acht cilinders verwachtte. Je kunt er bagage, maar ook koele dranken of etenswaren vervoeren en dan is het meegenomen dat je uit de bodem een stop kunt draaien. Zo laat je gesmolten ijsblokjes of spoelwater te laten wegstromen. Naar het schijnt is dat geïnspireerd op Amerikaanse tailgating party’s op parkeerplaatsen van sportevenementen, met een volle bak snacks en koele Budweisers.

Hoogbeeldscherm

Uiterlijk doet de Mach-E denken aan een Ford Kuga, maar dan groter. Met 471 centimeter lengte en 188 centimeter breedte staat er ondanks zijn redelijk slanke looks een heel brok auto voor je deur. Zijn interieur wordt in onze testauto nadrukkelijk beheerst door een langwerpig digitaal infopaneeltje voor je neus en een énorm 16 inch verticaal beeldscherm in het midden. Tesla en Volvo eat your heart out. In de rest – denk aan de stuurstaken en knoppenwinkel - herken je elementen van vrij alledaagse Ford-modellen. Toch valt er op de werking en bediening weinig af te dingen. Het interieur oogt netjes, hightech en troeft pakweg Volkswagen soepel af. Leuk detail is het de geweven stof op de dashboardbekleding. Oke, premium modellen van Audi & Co tappen uit een ander vaatje, maar daar hangt dan ook een prijskaartje aan. De Mach-E vooral in de standaardversie redelijk betaalbaar. Met zijn ‘vanaf 50 mille’ krijg je veel karakter en prestige voor je geld.Het nieuwste Ford SYNC-infotainmentsysteem en een uitstekende B&O surround geluidsinstallatie doen bijpassend goed werk. Vanzelfsprekend trekt Ford een blik technische snufjes open. Inclusief elektrisch bedienbare achterklep trouwens. De Mach-E offert wat ruimte op aan die ‘machtige frontpartij’, maar wat overblijft is nog altijd een heel fatsoenlijke zaken- en gezinsautoauto. Voorin vind je een goede zithouding, met de aantekening dat de stoelen wat vlak aanvoelen. Betere steun mag best. Maar goed, hij is door zijn aard wel snel, maar geen scheurneus. Achterin kunnen twee passagiers – drie als je inschikkelijk bent – goed zitten. De kofferbak heeft een wat gedrongen vorm en had iets ruimer mogen zijn, maar je moet het gigantische accupack érgens opbergen, niet? Onder de vloer dus…

Stuurt heel behoorlijk

Met dik twee ton gewicht zal een auto als deze nooit een lekker gooi-en-smijtkarakter krijgen, maar hij accelereert als de brandweer, voelt goed voorspelbaar aan en stuurt ook helemaal niet verkeerd. Van zijn behoorlijk straf afgestelde onderstel – vooral achter - moet je absoluut houden. In zijn rijeigenschappen lijkt hij in weinig op de klassieke Mustang en dat is misschien maar goed ook. De keuze is in dit geval reuze. De importeur verwende ons met een topversie, met het grootste (98 kWh) accupakket plus aandrijfmotoren op voor – en achteras. Met zijn 351 pk en 580 Nm trekkracht (!) sleurt die er desgewenst enorm aan. Nul naar honderd in nog geen zes tellen, dat zijn grote stappen. Dan spreek je over 70 mille plus.De Mach-E kent drie rijstanden, waarvan je bij de felste – untamed! – een soort diepe motor-grom via de speakers hoort. Een tikje gezicht, maar het kan ook uit.We noteerden een range van rond 450 kilometer. Niet verkeerd. De meer gangbare uitvoering voor zakelijk rijdend Nederland heeft achterwielaandrijving met nog altijd een kloek energiepakket (75 kWh) en garandeert zodoende ook een heel bruikbare actieradius. Denk aan tussen de 300 en 350 kilometer. Laden gaat vlot, zeker als je hem voedt met een 100 kW DC snellader.De keuze is groot, zeiden we al. Je kunt bij de Mach-E kiezen uit verschillende formaten accupakket, achterwiel of vierwielaandrijving en diverse prestatie- en uitrustingsniveaus. Schroom vooral niet om een proefrit te maken met een wat minder exotische uitvoering, want daar is weinig mis mee. Met de Mach-E onderscheid je je van de doorsnee EV-rijder. Er zijn best wat kritiekpuntjes, maar hij is op een vriendelijke manier karakteristiek en spraakmakend, zonder dat je daar bruikbaarheid aan opoffert.

Tekst: Rob van Ginneken
Foto’s: RvGP/Ford